Een nachtmerrie. Godzijdank was het gezelschap van vrienden goed en brachten we alle rampen met een goed humeur, hoewel we uiteindelijk uitgeput raakten. We kwamen om 18.00 uur aan en vertrokken om 22.30 uur. De plaats was vrij leeg, ze hadden maar twee obers, elk nog geen idee. Glimlachend, maar niet efficiënt. We vertelden hen dat we een reservering hadden voor de restaurantweekdeal, en we moesten het hen uitleggen. Ze brachten ons het eenvoudigste menu dat ze hadden, we protesteerden, en ze kwamen overeen om ons een wat breder menu te brengen. De voorgerechten kwamen niet allemaal op hetzelfde moment aan. Bij mij duurde het langer. Ik bestelde een voorgerecht van zeebrasemfilet met sinaasappelsaus die verbrand en droog aankwam (zie foto). Nadat we de voorgerechten op hadden, maar na een half uur later, kwamen ze vragen of ze het hoofdgerecht al moesten bestelden. Nog een half uur voordat het zover was. De hamburgers waren OK. Ik bestelde een kalfsvlees gestoofd op lage temperatuur. Het was niet slecht. Het was niet kalf maar rund. We bestelden een dessert. En we wachtten, we wachtten, we wachtten… Ik ging naar de toilet en zag de koks de keuken al aan het schoonmaken. Ik ging naar de ober om hem naar het dessert te vragen en hij zei: 'Ah! Ja! wat was het?" Hij ging naar het scherm kijken en vertelde het dan aan de mensen in de keuken, die verbaast al aan het opruimen waren. Houd u er rekening mee dat het restaurant leeg was. Ik ging naar hotel receptie ernaast met de hotelmanager / receptioniste te praten en hij kon het niet geloven. Zelf had hij een uur eerder de bestelling van nagerecht aan de obers (niet naar de keukenpersoneel) gegeven. Hij verontschuldigde zich, bood ons aan het eind een drankje aan (ik dacht “gin-tonics?”, hij dacht “koffie”). De desserts, met pretentieus verleidelijke namen, kwamen vulgair op tafel. De witte dame met “verse slagroom en pure chocolade” kreeg enkele bolletjes ijs verspreid over het bord met spray slagroom en gewone chocoladesiroop. De panacotta was niet slecht, ware het niet dat die schaars was en omringd was door ijsjes met smaken die niet pasten en andere dingen die ik me niet herinner. Het was tijd om te betalen en we hadden al 4 uur in dat restaurant doorgebracht en onze after-dinner-plannen waren al verdwenen. We weigerden de koffie, we wilden er niet langer zijn. De manager bood ons korting aan voor het ongemak van het onaanvaardbaar vergeten van het dessert (mijn klachten over de zeebrasem van 4 uur ervoor bereikten hem niet eens). Ze waren vergeten dat het een aanbieding was, ze gaven korting op gerechten, maar we hadden een gesloten bod, hij wist het niet. Ook niet of we al iets vooraf hadden betaald of niet, ze moesten de rekening 3 keer opnieuw doen. De man deed heel vriendelijke pogingen om het ons naar de zin te maken, maar het was een dantesk schouwspel om te zien hoe de serveerster een fout had gemaakt bij het opschrijven van de gerechten op het aanbod. Hoe dan ook. Het was niet duur dankzij de kortingen, we lachten om niet te huilen omdat we in goed gezelschap waren, maar we verlieten deze plek zo laat dat we geen zin meer hadden om verder te gaan. Heb jij de film OPEN TIL DAWN gezien? Nou, als ze vampiers waren geworden, hadden ze ons, nadat ze ons daar urenlang hadden vastgehouden, niet eens gemist.